Το άρωμα που με πολιορκούσε
είχε τις πόρτες του ανοιχτές
στη θάλασσα. Μπαινόβγαινα
όπως μέσα στο φως
με κλειστά μάτια.
Τώρα που μπήκες στην καρδιά μου
ρέεις και φεύγεις με ιριδισμούς
άπιαστες σκιές και αποχρώσεις.
Κάπου ευωδιάζεις, κάπου μελωδείς
και κοιτάζω τον κήπο
κι αφουγκράζομαι τους ουρανούς.
Πότε μ' αγγίζει ένα αόρατο ανθάκι
πότε με καταπίνει άπατος βυθός.
Το γνώριμο σε μυστήριο τυλιγμένο.
Από τη συλλογή Το αθέατο μέσα μας (1988
Τροφός σου γίνομαι
Πριν από 1 ώρα
2 ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΣΜΑΤΑ:
Το γνώριμο σε μυστήριο τυλιγμένο.
Και το άγνωστο κάπου βαθιά κρυμμένο ..
Χαιρετώ !
Καλησπέρα. Εύστοχο σχόλιο..Αν σκεφτείς ότι ο καθένας μας εκπλήσσεται από άγνωστες πτυχές του εαυτού του κάποια στιγμή στη ζωή του,τότε πόσο μάλλον μπορεί να εκπλαγεί από τους άλλους..
Δημοσίευση σχολίου