Εσύ,
που δεν ένιωσες τη θέρμη
της αγκαλιάς ενός παιδιού.
Εσύ,
που δε φίλησες ένα τρυφερό μάγουλο
στη μέση της νύχτας.
Εσύ,
που δεν άφησες μικρά δαχτυλάκια
να οργώσουν τα μαλλιά σου.
Εσύ,
που δεν κοινώνησες
στων παιδιών το γάργαρο γέλιο.
Εσύ,
που δεν έφτιαξες ένα παραμύθι
όταν όλα τα άλλα έχουν τελειώσει.
Εσύ,
που κοίταξες αλλά δεν είδες
την ελπίδα να φεγγοβολεί.
Εσύ,
που η καρδιά σου δε ζαρώνει
για κάθε παιδί που πεθαίνει,
πόση φτώχεια κουβαλάς και πόση ατυχία.
Οι τυχεροί του κόσμου σε συμπονούν.
Τροφός σου γίνομαι
Πριν από 2 ώρες
25 ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΣΜΑΤΑ:
στάλαγμα ψυχής υπέροχο !!!!
Ευχαριστώ Μαrilise... να είσαι καλά.. Καλό απόγευμα..
Thank you "no name"..
Απλό και όμορφο χωρίς πόζες και φανφάρες. Πόσο μου λείπουν αυτά τα ποιήματα.
Κι όμως...
αυτος που δεν ..
που δεν..
ειναι το πιο πληγωμενο παιδι..
όσο κι αν μεγαλωσει θα τον συντροφεύει αυτη η καταδίκη..
Αυτος εχει περισσότερη αναγκη από φροντίδα..
από αγαπη..
από προσοχή..
από τρυφερότητα...
Αφηνω λίγη μεσα στις λεξεις....
Αν τον δεις, χαρισέ του όση έμεινε...
με αγαπη...
από μια ψευτο-νεράιδα που νομιζε ότι κατι ήξερα....
Φιλια Λενακι... παιδικής λαχταρας...
Γεια σου Κώστα.. Ίσως στην καθημερινή μου γλώσσα να γίνομαι πολλές φορές πιο πολύπλοκη. Στη ποίηση όμως μου αρέσει η απλότητα, γιατί με αυτή νομίζω μιλάει η καρδιά..
Kάκια.. τρυφερή ψυχή..
Δεν έχεις καθόλου άδικο.. γι' αυτό άλλωστε στο τέλος μιλάω για φτώχεια και για αδικία..
Η φτώχεια πάει σε αυτούς που ηθελημένα και με άποψη δεν...
και η ατυχία πάει σε αυτούς που ήθελαν αλλά δεν μπόρεσαν...
Για την δεύτερη περίπτωση, έχω πολλά αποθέματα τρυφερότητας,αγάπης και προσοχής..
Φιλιά Κάκια...
πόση φτώχια κουβαλάς και πόση ατυχία.
πράγματι άτυχος και φτωχός
την μοναξιά στη πλάτη και τον φόβο κουβαλάει !!
υπέροχο Ελενά μου !!!
την αγάπη μου
Πολλά φιλιά και ηλιοχαμόγελα πλάι σου !!!
Τόσο απλό και συνάμα τρυφερό!
Φεύγω βαθειά συγκινημένη ...
Φίλη μου πάντα θα αγαπώ την γραφή σου και θα την ξεχωρίζω από τις άλλες γιατί έχει την προσωπική σου σφραγίδα...
Πάντα με τέτοια ποιήματα που θα ξυπνούν μέσα μας τρυφερά συναισθήματα...
Την καλησπέρα μου !
Γεια σου Δέσποινα..
Και έναν υπέρμετρο εγωισμό θα συμπλήρωνα κουβαλούν αυτοί που ηθελημένα δεν...
Για τους άτυχους..τα πράγματα είναι διαφορετικά..
Καλό βράδυ.. Φιλιά και σε σένα..
Γεια σου Βάσω..
Η τρυφερότητα είναι πάντα απλή..
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..
Καλό βράδυ Κυριακής..
αναρωτιέμαι...
γιατι όλα σ ένα καζάνι;
γιατι κάποιος που δεν ευτύχησε να έχει παιδια θα πρέπει να μην έχει δει στα μάτια την ελπίδα και να μην ζαρώνει η καρδια και η ψυχη του όχι όταν πεθαίνει, αλλα κι όταν κλαίει ένα παιδι.
γιατι;
τι περίεργος σωβινισμος είναι αυτος;
τι παρόρμηση που οδηγει σε τέτοια ανάρτηση;
τι να κάνει τέτοιου είδους συμπόνια απο τους "τυχερους" κάποιος;;;
προσωπικα σας την χαρίζω...
και λυπάμαι για την ανωνυμία αλλα είναι μόνο εξ ανάγκης
θα επιστρέψω επωνύμως
φιλικα
Ε.
Ε.
Χαίρομαι ιδιαίτερα για το μήνυμα σου, γιατί μου δίνει την ευκαιρία της περαιτέρω ανάλυσης..(διότι κανονικά ήθελα να αναλύσω και τις περιπτώσεις που ανέφερες).Ωστόσο βιάστηκα να το αναρτήσω, και αφού το έκανα είπα να το αφήσω ως έχει, διατηρώντας την ελπίδα ότι θα είναι ορατή η πρόθεση των γραφόμενων μου. Αφού λοιπόν παρεξηγήθηκε, ας το αναλύσω εδώ. Δεν αναφέρομαι επουδενί σε αυτούς που λαχτάρησαν στη ζωή τους παιδιά και είδαν και συνεχίζουν να βλέπουν την ελπίδα μέσα τους, αλλά για το χ,ψ λόγο δεν το κατάφεραν.Πολλοί από αυτούς μπορεί και να τα εκτιμούν περισσότερο από κάποιους που τα έχουν..Μιλάω για μια συγκεκριμένη "πάστα" ανθρώπων που ακούνε για παιδιά και βγάζουν σπυράκια..( ναι, υπάρχουν και τέτοιοι).
Ελπίζω να έγιναν κατανοητές οι προθέσεις μου.. Καλό απόγευμα
Απλο και τρυφερο σαν το πεταγμα της πεταλουδας..
Γεια σου Μάγε και από εδώ.. σε ευχαριστώ και για το σχόλιο και για το αίτημα φιλίας στο fb.. Καλημέρα..
Με απλότητα που τόσο εκτιμώ, αλλά και με ευαισθησία ο βηματισμός του ωραίου αυτού ποιήματός σου-ένας ύμνος για την ομορφιά που παίρνουμε από τη λατρεία μας για τα παιδιά.
Γεια σου Αλεξάνδρα.. καλημέρα. Σε ευχαριστώ.. αυτό ήθελα να κάνω, έναν ύμνο προς τα λατρεμένα παιδιά,διαλέγοντας να το κάνω μέσω αυτών που τα θεωρούν ως βαρίδιο στη ζωή τους..
Αυτο ειναι δικο σου???
Αν Ναι....ηταν υπεροχο.
Γεια σου Carlito.. όπου βλέπεις στον τίτλο Έλενα Καραγιαννίδου, τότε αυτά είναι δικά μου... σε ευχαριστώ..
Καλό απόγευμα..
Δεν είχα καταλάβει αυτή τη στέρηση έως ότου αποκτήσαμε τον Νίκο μας. Τότε άνοιξαν μέσα μου κρουνοί αγάπης και τρυφερότητας που ως τότε δεν ήξερα ότι υπάρχουν.
Έτσι είναι, Έλενα, και ωραία το εκφράζεις. Η αθωότητα των παιδιών είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, η μοναδική ελπίδα γι' αυτόν τον κόσμο.
Έτσι είναι Τόλη.. όπως το είπες.. ανοίγουν οι κρουνοί.. και μένεις άναυδος με την αγάπη που ξεχύνεται..
Σε ευχαριστώ πολύ..
Καλό βράδυ..
Παρατηρωντας καποιες συλογες που εχεις κανει ποστ μου γεννηθηκε μια απορια....
...με τον Ελυτη εχετε τσακωθει??
Γεια σου Carlito..
χαχα.. όχι βέβαια.. τον έχω παραμελήσει ε; παράλειψή μου... θα επανορθώσω σύντομα..
Καλό απόγευμα..
"εσύ,
που δεν ξενύχτησες πάνω από μια ανάσα παιδική,
ένα μάγουλο που ψήνεται...
γεια σου,
Έλενα
απλο"Ποίηση".
Νίκο μου με συμπληρώνεις με άριστο τρόπο.. έτσι , έτσι ακριβώς.
Χαιρετώ σε...
Υ.Γ. Κάνε μια βουτιά στα υπέροχα νερά του Αιγαίου και για μένα.. (κάπου εκεί βρίσκεσαι αν δεν κάνω λάθος)
Δημοσίευση σχολίου