Έλενα Καραγιαννίδου-Έκρηξη

Ασφαλώς αναφέραν το όνομά σου.
Ουδείς το συγκράτησε.
Το επισκίασε
το νεαρόν της ηλικίας.
Δεκαπέντε χειμώνες
όλο κι όλο μετρούσες.

Τόσα μόλις χρόνια
έσερνες
σε τόπους ρημαγμένους
σε ματωμένα βράχια
την ανέλπιδη ζωή σου.
Τόσα μόλις χρόνια
έκλεινες τα μάτια σου
σε σκοτεινές πατρίδες.

Σε ξέβρασε η θάλασσα
σαν ξένο σώμα
σε βρώμικους
αθηναϊκούς δρόμους.
Τίποτα δεν φανέρωνε
τη μέρα εκείνη
πως σε ένα κάδο
καρτερικά σε περίμενε
ένας θάνατος όμοιος
με αυτόν που πίσω σου
νόμιζες ότι άφησες.

Μια έκρηξη σε αφάνισε
σε σκόρπισε.
Τώρα είσαι παντού
και πουθενά δεν υπάρχεις.
Ούτε όνομα έχεις.
Είσαι στο Λίβανο,
στην Τεχεράνη
στην Αθήνα.
Πεθαίνεις κάπου
στη Λωρίδα της Γάζας.

Κάθε μέρα πεθαίνεις
σε κάθε μικρή δύσμοιρη
γωνίτσα της γης.