ΒΑΣΩ ΜΠΡΑΤΑΚΗ-Και ύστερα ήρθαν αυτοί

Και ύστερα ήρθαν αυτοί
που μας έφεραν την καταχνιά
και έκαναν τα όνειρά μας
ένα μπουκέτο από νεκρά πουλιά
στην ποδιά του χειμώνα
και τα κοράκια σαν σκιές απελπισίας
γαντζώθηκαν στα ομιχλώδη τοπία
στην πλευρά εκείνη του ορίζοντα
όπου έσβησαν σιωπηλά
οι πατημασιές του ξένου που αιώνες τώρα
ταξιδεύει κάτω από τα άστρα
αναζητώντας την αγάπη του.
Και ήταν τα πλάνα λόγια τους
σαν δόλια μέλισσα που τρυγούσε
σιγά σιγά τις νύχτες μας
γονιμοποιώντας ολοένα
τη γύρη από τα μυστικά άνθη,
ενώ μικροί ερωδιοί το φεγγάρι
έπιναν σε ασημένια κούπα.
Και ήταν η ίδια η ζωή μας
που σαν ποτάμι πέρασε από δίπλα
στο ατελείωτο βουητό του
το ανατρίχιασμα των ψυχών
όταν αγόρια και κορίτσια
που είχαν άστρα στα μάτια
σπονδή στο θεό του έρωτα έκαναν
με δισκοπότηρο την ίδια την καρδιά τους.