ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΑ-Γύρισα

Χαμένη για χρόνια
στα σοκάκια και στις μεγάλες λεωφόρους
της καθημερινότητας,
της πεζής συναλλαγής,
στο κυνήγι του χρόνου.

Χαμένη για τόσο καιρό,
σε ανούσιους έρωτες,
σε αγώνες επιβίωσης,
σε άσκοπες διασκεδάσεις.

Παρασυρμένη από τη πνοή του ανέμου,
σε σπουδές αδιάφορες,
σε παρέες ρηχές,
σε θεάματα κοινά.

Με τη ποίηση μου
κλειδωμένη στα συρτάρια,
Με τις λέξεις
φραγμένες στο μυαλό
και στη ψυχή.

Μια αφορμή,
ένα κάλεσμα
και τώρα οι λέξεις
γίνανε χίλια άλογα
που τρέχουν
σε λιβάδια ανθισμένα,
σε σκοτεινές στοές
σε παραλίες ερημικές.

Γύρισα πίσω λοιπόν,
σε όνειρα παιδικά,
σε γραφές λυτρωτικές,
στην έξοδο κινδύνου.

Και οι λέξεις
γίνανε χείμαρρος ορμητικός,
σαρωτικός και ζωοδόχος.

Ναι, είμαι εδώ.
Δεν φεύγω.
Μαζεύω τις αισθήσεις
και τις ντύνω.

Να μην κυκλοφορούν γυμνές
σε θέα κοινή,
σε μάτια αδηφάγα,
σε χέρια άπληστα