ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΑ-Γραφεία

Πίσω από γραφεία,
πότε παλιά, πότε μοντέρνα,
φορτωμένα χαρτιά, φακέλους
με εφήμερες υποθέσεις.

Τηλέφωνα που χτυπάνε,
απαντήσεις κοινότυπες,
εργασίες βιαστικές,
διεκπεραιώσεις που επείγουν.

Σφίγγει ο κλοιός,
σφίγγουν οι αλυσίδες.
Πότε πέθανε το όνειρο εκείνο,
πότε έσβησε με τα κεράκια της τούρτας,
πολυάριθμα στρατιωτάκια.
Εκείνη η ευχή που επιμένεις
συνεχώς να ζητάς,
δεν έχει αποδέκτη τελικά.

Σαν τακτικός πολίτης,
θα γυρίζεις σε κείνη τη καρέκλα.
Σαν λαδωμένο γρανάζι,
θα γυρίζεις τη μηχανή.
Δεν θα μιλήσεις,
στωικά θα δεχτείς,
σαν όλους τους άλλους,
τη μακέτα της ζωής σου.

Τι και αν κάθε βράδυ
όταν όλα σωπαίνουν,
μέσα σου όλα φωνάζουν.
Λίγο γράσο ακόμα
και οι φωνές θα πάψουν.