Έλενα Καραγιαννίδου-Η μεγάλη σιωπή

Επικρατούσε μια παράξενη νηνεμία
τα φύλλα στεκόταν ακίνητα
Η μέρα πήρε ένα κατάχλωμο φως
Μια περίεργη σιωπή άδειαζε το τοπίο
Μήτε σκύλοι γάβγιζαν
Μήτε φωνές παιδιών υπήρχαν.
Μετά τη σιωπή, ήρθαν τα χρώματα.
Ήθελαν να πεθάνουν.
Άρχισαν να θαμπώνουν
Στάζανε σιγά σιγά, με τόση αυτοθυσία
μέχρι στα έγκατα της γης να σβήσουν.
Γίνανε όλα ένα ασπρόμαυρο βουβό τοπίο.
Ήρθε ο καιρός της μεγάλης σιωπής.
Πέστε μου αλήθεια,
πόση σιωπή χρειάζεται
για το ξέσπασμα μιας καταιγίδας;
Πόση σιγή επιβάλλεται
για την έκρηξη της ανθρώπινης ψυχής;

Αυτή η αποδόμηση τσακίζει.