Έρωτας είναι μια σταθερή βλέψη.
Όταν ο άλλος φεύγει δεξιά-αριστερά
τρυπώνει τη μια και την άλλη ξετρυπώνει
βγάζει τα μυωπικά γυαλιά και βάζει του ηλίου
αφήνει τη μυρωδιά του στο χαρτί
κι έπειτα καίει τα χαρτιά του έν' απόγευμα,
εσύ στέκεις πάντα μπροστά από τη γυρισμένη πλάτη του
κι όλο φυσάς τ' αποκαΐδια κατά πάνω σου.
Από τη συλλογή Δικαίωμα προσδοκίας (2008)
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010
Γεωργία Τριανταφυλλίδου-Να μπορείς
Αναρτήθηκε από ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY στις 8:33 μ.μ.
Ετικέτες Γεωργία Τριανταφυλλίδου, ΕΡΩΤΑΣ, ΠΟΙΗΣΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
15 ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΣΜΑΤΑ:
εσύ στέκεις και...προσμένεις...
και προσμένεις...
κι ο άλλος σε καίει
και...φεύγει...
Φίλη μου,
όμορφες οι επιλογές σου!
Τα φιλιά μου πολλά!
Καλημέρα..
όπως το λες.. και μένουν οι στάχτες..
Φιλιά...
Μετά την τόσο έντονη παρουσία μεσω της απουσίας
ήρθε ο έρωτας που
"φυσάς τ' αποκαΐδια κατά πάνω σου".
ενώ
"στέκεις πάντα μπροστά από τη γυρισμένη πλάτη του"
είναι η απουσία του έρωτα, το colibri του έρωτα που έρχεται ?
Να μπορείς να αγαπάς πρόλες τις μεταμορφώσεις του άλλου. Ποιά είναι η μυρωδιά του στο χαρτί? Ένας στίχος? Και σαν να καίει κρυφά τα χαρτιά του (με γυρισμένη την πλάτη), δύσκολα μηνύματα τα αποκαϊδια. Πρέπι όμως να μπορείς, όπως λέει και ο τίτλος, ακόμα και στα δύσκολα.
Είμαστε εμείς, ο άλλος, και ο έρωτας.
Δύο πρόσωπα και ένα αερικό- μπουρλοτιέρης. Φυσά τα αποκαΐδια κατά πάνω του, κατά βάθος, εκείνος που έχει να κερδίσει τα περισσότερα από την πτώση του ώστε να συντελεστή με μεγαλύτερη ακεραιότητα. Ο χωρισμός του έρωτα είναι το κρυφό έναυσμα της φύσης, ο σκοπός και ο κρυφός πόθος της ψυχής είναι η λευτεριά της μέσα από την ανάδυση.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Θέλει δύναμη ψυχής να "φυσάς τ' αποκαίδια κατά πάνω σου".
Καμιά φορά ο έρωτας σου τη χαρίζει.
Μετά το σκοτάδι έρχεται το φως, μετά τη λύπη η χαρά και αντιστρόφως.Κανείς δεν ξέρει τι τον περιμένει στη γωνία..ας ελπίσουμε ότι είναι ο έρωτας..
Καλό βράδυ Νίκο..
Κώστα.. η πραγματική αγάπη δεν επηρεάζεται από τις μεταμορφώσεις του άλλου. Ο έρωτας ναι.
Τα χαρτιά του τα καίει ολοφάνερα και μετά σου γυρίζει τη πλάτη και εσύ απομένεις να τον κοιτάζεις.. και να φυσάς τ' αποκαΐδια κατά πάνω σου. Και πρέπει να μπορείς να τα φυσάς,ναι.. να μπορείς.
Κωνσταντίνε,
με αυτή τη λογική δεν είμαστε τρεις. Είμαστε τέσσερις. Εμείς, ο άλλος, ο έρωτας του και ο έρωτας μας.
Οπότε άντε να βρεθεί άκρη..
Ο χωρισμός κουβαλά εντός του, ένα τέλος και μια αρχή. Νομοτελειακά.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Ανδρέα μου,
έχεις δίκιο,ακόμα κι αυτό θέλει δύναμη και δεν την έχουν όλοι.
Καλό Σαββατοκύριακο.
"έρωτας απεγνωσμένος"
είναι αυτός...
καλησπέρα Έλενα
ΤΟ ΠΕΤΑΛΙ
Νίκο, έχεις δίκιο,είναι ένας έρωτας απεγνωσμένος, ανέλπιδος.
Καλησπέρα και από μένα. .
...εσύ στέκεις πάντα μπροστά από τη γυρισμένη πλάτη του
κι όλο φυσάς τ' αποκαΐδια κατά πάνω σου...
Ναι αυτό είναι ο έρωτας...γιατί δυστυχώς πάντα υπάρχει κάποιος που αγαπά και ερωτεύεται παράφορα...
και όταν το δειλινό φύγει μακριά το αντικείμενο του πόθουτου ,
είναι αυτός που μένει έχοντας στα χέρια , τα αποκαίδια από όλες εκείνες τις στιγμές που είχαν κάποτε το χρώμα της ευτυχίας..
Φίλη μου
περνώ πολλές φορές την ημέρα από το ιστολόγιο σου για να ταξιδέψω με την μουσική και τους στίχους σου...
Να περάσεις ένα όμορφο πρωινό
Κυριακής και να έχει κάτι από την μαγεία που νιώθω όταν ξαποσταίνω στην γωνιά σου ...
φιλιά
Γεια σου φίλη μου Βάσω..
Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος κάποια στιγμή της ζωής του που δεν φύσηξε τα αποκαΐδια από μια σχέση.. ίσως όχι όλοι κατά πάνω τους..
Χαίρομαι που το ιστολόγιο μου σε ταξιδεύει.. αν και το έχω αμελήσει λίγο τώρα τελευταία..
Καλή εβδομάδα να έχεις..
Φιλιά και από μένα..
Δημοσίευση σχολίου