Δεν θέλω άλλο να μιλώ.
Και τι άλλο να πω
που δεν έχει ειπωθεί;
Λέξεις ασώματες
που ξεπηδούν και μπαινοβγαίνουν
από στόμα σε στόμα
σε ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Γλιστρούν σε κανάλια αόρατα
άγνωστης αφετηρίας
σταθμών αμέτρητων
ακαθόριστου τέλους.
Δεν θέλω άλλο να μιλώ.
Μόνο να γράφω.
Να δίνω στις λέξεις υπόσταση
ένα νόημα ύπαρξης
μια έγγραφη αθανασία.
Μη μου μιλάτε πια.
Τα λόγια σας τα παίρνει ο αέρας.
Στείλτε μου ένα γράμμα
ένα ποίημα.
Μέσα του βάλτε τη ψυχή σας
και να είστε σίγουροι
οι λέξεις θα υπακούσουν.
innere Stimme → εσωτερική φωνή, εσωτερικός μονόλογος
Πριν από 8 ώρες
.jpg)
20 ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΣΜΑΤΑ:
"ένα νόημα ύπαρξης
μια έγγραφη αθανασία."
ποτέ δεν σου ξαναμιλώ...
αν είναι να γράφεις...έτσι...
μόνο θα σε διαβάζω...
(ίσως το κορυφαίο σου)
Στο ποίημά σου του πρέπει μια βαθιά και τιμητική υπόκλιση! Ειλικρινά, είναι εντυπωσιακό! Κι επειδή στο τελευταίο μέρος του "ζητάς" να σου στείλουν ένα γράμμα ή ένα ποίημα, σου στέλνω αυτό το δίστιχο (δεν ξέρω πότε γράφτηκε, δε θυμάμαι ούτε το υπόλοιπό μέρος του ποιήματος, σου στέλνω μόνο ότι μέσα στα χρόνια έσωσε η μνήμη)...
Μίλα μου, μίλα μου πιο σιγά τώρα.
Μόνο έτσι ακούω πια...
Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα να έχεις...
Σπινθηρίζει ο λόγος-
μ’ ένα περιεχόμενο από αφράτο φώσφορο σκέψης.
Επάνω στον γιακά της ιστορίας που κάθεται
ζαλισμένο μυγάκι
και κοροϊδεύει όλη την σοφία που φτάσαμε..
Μετά
από τόσο εαυτό σπαταλημένο
ξοδεμένες οι μέρες να μην έχουν και τίποτα που στο άθροισμα ν'αξίζει..
Βουρλίζομαι..
Καπνούς βγάζω.
Είναι αδύνατον να μην ισορροπήσω
σ’ αυτό το χάος που ανταμώνει μέσα μου
την έξω νύχτα με την μέσα νύχτα..
καλημερίζω Έλενα!
πολύ ωραίο ποίημα!
Ο γραπτός λόγος είναι πιο άμεσος,είναι καθεαυτού εσωτερική επικοινωνία. Πολλοί νομίζουν μπορούν περάσουν νοθεία μέσα του επειδή έχουν όλο τον χρόνο επεξεργασίας.
Πλανώνται όμως, δέκτη και αποδέκτη τους ενώνει μία λεπτή και ακέραια κλωστή μιάς ουράνιας συχνότητας.
Το ποίημα πολύ όμορφο.
Καλή βδομάδα καλό μήνα.
Πολύ όμορφο το ποίημα σου Έλενα και μου είρθε αυθόρμητη η απάντηση παρόλο που ο χρόνος μου είναι λίγος,όπως την ζήτησες:
Πέρασα απο την πόρτα σου
Φύλλα χρυσα στο σκαλοπάτι
Και ζήταγες σιγή
Χρόνια στο δρόμο
Μίλαγα με τη σιωπή οταν
Κάποτε
Με εγκατελειψε και αυτή
Πόσα λογια να χωρέσουν
Αραγε σε ενα κομμάτι χαρτί;
- Κάποιες λέξεις
αναγκαστικά τις αφησα
να τις παρει ο άνεμος
μαζί με τα
φύλλα
Πόσο ομορφα αυτα τα φύλλα...
Αναζητώ κάποιες πατημασιές
Τις ειδες;
Ιδιες η αλλοιώτικες;
Δικές μου η αλλων,
Δεν έχει σημασία
Μέ εφερε εδώ, λοιπον, ο ανεμος
Με λόγια και φύλλα που
Ξέφυγαν της σιωπής
Να ψάξω κάτι,
Δεν ξέρω τί
Ανάζητόντας καποιες πατημασιές
Μέσα εχεις φώς μά δεν ειρθα
Για να μπώ –
είμαι πολύ κουρασμένη
Κυνηγόντας το άγνωστο
Μά νομίζω πώς ακούω
το πληχτρολόγιο
Μήν ενδώσεις στη σιωπή!
Πέρασα να για να σου πώ ένα γειά
Μήν σταματίσεις το γράψιμο :-)
Αρκεί τα λόγια
όταν γίνονται λέξεις
να μην μοιάζουν
με νεκρά τριαντάφυλλα
Μου άρεσαν οι επιλογές που διάβασα στο μπλογκ σου…
Καλό μήνα…
Γεια σου Νίκο..
Υπόσχομαι να γράφω ακόμα και όταν μου μιλάς.. εντάξει; Γι' αυτό εσύ που αγαπάς τη ποίηση, μην πάψεις σε παρακαλώ να μου μιλάς...
Καλό βράδυ.. φιλιά..
Διάττων, με κάνεις και κοκκινίζω.
Χαίρομαι που σου άρεσε και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το όμορφο δίστιχο... Καλό βράδυ..
Τι όμορφο ποιητικό σχόλιο Στρατή..
Καλό βράδυ..
Γεια σου Κωνσταντίνε...
Συμμερίζομαι τις απόψεις σου..
ο χρόνος επεξεργασίας του γραπτού λόγου θα έλεγα ότι του δίνει περισσότερη βαρύτητα..
Καλό βράδυ και καλό μήνα και σε σένα..
Χριστιάνα μου..σε ευχαριστώ για την τόσο όμορφη απάντηση..
Φαντάσου να είχες και περισσότερο χρόνο... (και εγώ πάσχω από αυτόν δυστυχώς ).. πού θα πάει θα τη βρούμε τη χρυσή τομή..
Πού και πού καταδύομαι στη σιωπή.. αλλά αναδύομαι πάλι..Καλό μήνα να έχεις εύχομαι..
Velvet όταν οι λέξεις έχουν ψυχή πάλλονται και δονούν το συναίσθημα... μακριά από μας τα νεκρά τριαντάφυλλα..
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την επίσκεψη... Καλό μήνα και από μένα..
"Στείλτε μου ένα γράμμα
ένα ποίημα.
Μέσα του βάλτε τη ψυχή σας
και να είστε σίγουροι
οι λέξεις θα υπακούσουν."
ποιο γραμμα να σου στείλω..
με αυτό το ποίημα σου,
μου φτώχυνες το γράμμα..
Γεια σου Νίκο...
Εγώ θα περιμένω το γράμμα και θα δούμε πόσο φτωχό θα είναι..
Καλό βράδυ...Φιλί..
Μου άρεσε το ποίημά σου, Έλενα. Χαίρομαι. Καλή σου μέρα.
Γεια σου Τόλη.. χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα μου.. Καλό απόγευμα..
Έλενα αυτό το ωραίο ποίημα είναι αντανάκλαση του εαυτού σου, έτσι όπως σε έχω δει στις συναντήσεις της ποιητικής παρέας μας.Ακόμα κι όταν σιωπάς μιλάς.Από το ποίημα η τέλεια συμπήκνωση και η εξαιρετική ουσία βρισκονται κυρίως στις δύο τελευταίες στροφές.
Γεια σου Αλεξάνδρα.
Τελικά είναι μάλλον δύσκολο να γράψει κανείς κάτι μέσα στο οποίο δεν υπάρχει ο εαυτός του.
Και όσο περίεργο και να φαίνεται, η σιωπή πολλές φορές μιλάει και ενίοτε φωνάζει κιόλας :)
Σε ευχαριστώ.
Διακρινω κατι σ'αυτο το ποιημα που μ'αρεσει τοσο πολυ που αν ειχε υλικη υποσταση θα το ειχα υιοθετησει.
Με γοητευει αυτη η οργη που βγαζει..αυτος ο θυμος.
Σε ευχαριστώ Carlito..
Περισσότερο δηλώνει μια απογοήτευση και υποκρύπτει μια διάθεση εσωστρέφειας..
Καλό απόγευμα..
Δημοσίευση σχολίου