'Eλενα Καραγιαννίδου-Το στοίχημα

Ξυπνήσαμε άβολα ένα πρωινό
σε ένα κρεβάτι στενάχωρο
σε λερωμένα
από ξένους πόθους σεντόνια.
Ρίξαμε ένα φευγαλέο φιλί
ξεθωριασμένο κόκκινο,
ριγμένο σαν κέρμα
κορώνα ή γράμματα,
ψηλά στον αέρα.
Με λίγη πίστη αποθέσαμε
στης τύχης το γύρισμα
μια αγάπη κουτσή.
Ανήμποροι και απαθείς
αδαείς τζογαδόροι.

Τώρα που το στοίχημα εχάθη,
ξεπροβάλλαν τα τείχη
αδιαφανή και πελώρια
σαν φράγματα μάχης.
Τώρα καραδοκείς
στην άλλη μεριά,
σαν γνήσιος εχθρός.
Η φωνή σου ηχεί σαν ιαχή
πίσω από το όνειρο μιας άλλης ζωής.
Μόνη επαφή πια,
διάσπαρτα βλέμματα
ως διασταυρούμενα πυρά
σε εμπόλεμη ζώνη.