Ανέμελα περιφέρεσαι στην καρδιά μου
κι έχεις επιτάξει και την πιο μικρή μου φωνή.
Και δεν είναι που δεν προσπάθησα να τραβηχτώ:
περπάτησα όλα τα σοκάκια να σε σκορπίσω,
ποτίστηκα όλη τη βροχή να σε σαπίσω
--αλλά πάντα καταποντίζεται κάθε απελπισμένη πρόφαση
και χαμογελάς μέσα στη μνήμη μου ανεύθυνα∙ και σε ζητώ
με πιο πολλή ταπείνωση,με πιο πολλή λαχτάρα.
Από τη συλλογή Η ηλικία του πανικού (1984)
Τετάρτη 15 Ιουλίου 2009
ΘΕΟΔΩΡΑ ΝΤΑΚΟΥ,Ανέμελα περιφέρεσαι
Αναρτήθηκε από ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY στις 3:50 μ.μ.
Ετικέτες ΘΕΟΔΩΡΑ ΝΤΑΚΟΥ, ΠΟΙΗΣΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΣΜΑΤΑ:
Πιάνω τον εαυτό μου να κομπιάζει καθώς διαβάζει...κι αυτό σημαίνει πως βλέπω τον εαυτό μου και τη ζωή μου μέσα απ τα γραπτά σου...
Καλησπέρα Έλενα
Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς...υπέροχα δοσμένο αυτό το συναίσθημα από την ποιήτρια..
και σε ζητώ
με πιο πολλή ταπείνωση,με πιο πολλή λαχτάρα.
Τι άλλο πέρα από αυτό λοιπόν ;
Την καλημέρα μου Έλενα .
Η αγάπη στο ψηλότερο σημείο τ' ουρανού.
Ήταν μάλλον αναπόφευκτο να μη μας αγγίξει όλους αυτό το ποίημα.. Καλημέρα Τάσο, Καλημέρα Ανδρέα.
Δημοσίευση σχολίου