ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΑ,Οθόνη

Κάπου εκεί σε μια οθόνη
και στον ήχο των πλήκτρων
με περίμενες θαρρείς από καιρό,
ετοιμαζόσουν να με ανταμώσεις.
Μια εικόνα σου ανέμελη, ωραία,
στη θάλασσα, σε ξένοιαστα καλοκαίρια.
Μα με μια ψυχή παιδεμένη,
και μια ατράνταχτη θέληση για ζωή.
Τράβηξες τη γραμμή,
κόκκινη, κατακόκκινη
στο μαύρο πίνακα της ζωής μου.
Και τον γέμισες χρώμα,
σχήματα και κύκλους
Εσύ αγαπημένε, που απρόσμενα ήρθες
από το πιο απίθανο μέρος,
έσπρωξες γοργά το αίμα στις φλέβες μου
και εγκλώβισες στη σκέψη μου το όνομά σου.
Το να σε σκέφτομαι πια είναι ανάγκη,
το να σε δω βαθιά επιθυμία.
Όλα τα άλλα μηχανικές ενέργειες
που περιμένουν τη μεγάλη στιγμή.