Έλενα Καραγιαννίδου-Αόρατη φιγούρα

Πριν καν ανοίξω τα μάτια
κάποιο χαλαρό πρωινό Κυριακής
σε αισθάνομαι.
Αόρατη φιγούρα,
να φωλιάζεις
στο σχήμα του κορμιού μου.
Τι συνένωση καμπύλων!
Κουρνιάζοντας
να διαχέεις τη θέρμη σου
να αναδεύεσαι
σα φύκι τρεμάμενο
τραβώντας με σε απύθμενους ωκεανούς.
Τόσο μακριά από άνυδρα κρεβάτια.
Αναπνοές λειψές
σε μικρές θεϊκές καταδύσεις.
Τώρα πια,
νερό παντού
κελαρύζει
σε οροσειρές μικρές
της στείρας γης.