Στη θάλασσά μου πνίγομαι
Στα όρια τα δικά μου
Σε ύπουλους δισταγμούς
Να μάθω κολύμπι δεν αρκεί
Πρέπει να βρω στεριά
Να κοιμηθώ στο χώμα
Να φυτέψω λουλούδια
Προσπάθεια μάταιη ως τώρα
Κλαίω, μα δεν το νιώθω.
Νερό με νερό δεν ξεχωρίζει.
Στις όχθες σου σα ξεβραστώ,
βάλε με στη θαλπωρή σου.
Βοήθησέ με να αναπνεύσω
Ξαπόστασέ με σε χλωρό κρεβάτι.
Ζέστανέ με, αν κρυώνω.
Κλείσε με στην αγκαλιά σου.
Να ενώσουμε μαζί
Θάλασσα, ουρανό και γη.
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
'Ελενα Καραγιαννίδου-Μαζί
Αναρτήθηκε από ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY στις 1:26 π.μ.
Ετικέτες Ποιήματα μου-ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΑ, ΠΟΙΗΣΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
8 ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΣΜΑΤΑ:
Ίσως το πιο όμορφό σου που έχω διαβάσει.
Έχει λυρισμό, ευαισθησία κι έναν ερωτικό κυκλοθυμισμό.
Καλό απόγευμα Έλενα.
Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι αυτό είναι ένα πολύ παλιό ποίημα μου, Κωνσταντίνε.Γράφτηκε όταν ήμουν γύρω στα είκοσι. Απλές και αθώες προσδοκίες..αν και τελικά με τη πάροδο των χρόνου δεν αλλάζουν και πολλά. Καλό απόγευμα. Σε ευχαριστώ που πέρασες.
έχεις δίκιο Έλενα
δεν αλλάζουν πολλά
εμείς μόνο αλλάζουμε...
όμορφοι οι στίχοι σου της μετεφηβικής
αθωότητας!
την καλησπέρα μου
Νίκος
Γεια σου Νίκο.
Εμείς αλλάζουμε όντως.. και τα χρόνια που περνάνε από πάνω μας, με τις απώλειες τους, τις πληγές τους, μας απομακρύνουν από την απλότητα και την αθωότητα.Κι αν οι προσδοκίες μένουν απλές, δυστυχώς ταυτόχρονα εδραιώνεται μέσα μας και το ανέφικτο..πάντα ζει όμως η εξής ελπίδα.. η ζωή να μας εκπλήξει... Καλό βράδυ..
Η Έλενα των 20 έγραφε:
"Να ενώσουμε μαζί
Θάλασσα, ουρανό και γη."
Κι η Έλενα του σήμερα σε κάποιο άλλο ποίημα γράφει:
"Παίρνω τις λέξεις σου
μορφή άθελά μου τις αλλάζω.
Της κουβέντας το πάζλ,
προσπαθώ να ταιριάξω."
Οι αθώες προσδοκίες των είκοσι μπορεί να χάνουν την αθωότητα τους αλλά παραμένουν πάντα προσδοκίες.
Δυό λυρικά ξεσπάσματα σε δυό διαφορετικές εποχές. Ξεσπάσματα ψυχής που επιβεβαιώνουν τα πιό πανω λόγια σου. Και σε χαίρομαι γιατί συνεχίζεις με συνέπεια να κάνεις όμορφους στίχους τα συναισθήματα σου.
Έχεις δίκιο Ανδρέα.
Οι προσδοκίες παραμένουν πάντα ακόμα κι αν χάνουν κάτι στην πορεία. Ακόμα και όταν ισοπεδωθούν, επανακτούν τη φόρμα τους και κρατούν ζωντανή τη καρδιά μας.
Χαίρομαι που με διαβάζεις.
Καλό σου βράδυ.
"Να ενώσουμε μαζί
Θάλασσα, ουρανό και γη."
To "μαζί" πάντα είναι το ζητούμενο
Αν τα δούμε και τα τρια σφαιρικά θα διαπιστώσουμε ότι έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς: ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ.
Το ΜΑΖΙ δεν ξέρω τι χρώμα έχει.
Μου άρεσε η γραφή σου.
Καλό βράδυ.
Kαλημέρα Σκορπιέ.
Δεν έχεις άδικο, το "μαζί" είναι πάντα το ζητούμενο,ακόμα κι όταν αυτό φαίνεται να μη μας απασχολεί.Υπάρχει κυρίως ως επιθυμία, κάποιες φορές υπόγεια,άλλες φορές φανερή. 'Οσο για το χρώμα του, μάλλον έχει αυτό του ουράνιου τόξου.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου