Να γυρίζεις πίσω
σε σκοτεινά συρτάρια του μυαλού
ψηλαφώντας στο σκοτάδι τον πόνο.
Να ανοίγεις μία μία τις πληγές
που επώδυνα ματώνουν.
Να καταλάβεις κι ας πονάς
τα θέλω, το τέλος, τα γιατί
τις ενέργειες, τις παρενέργειες
που ανασταίνουν και σκοτώνουν.
Να ρίχνεις ιώδιο
λίγο λίγο, στάλα στάλα
σε τραύματα ανοιχτά
νωπά και κακοφορμισμένα.
Να αμφισβητείς τη βεβαιότητα
του ότι είσαι καλά.
Να κοσκινίζεις συμπεριφορές
που φέρουν πάνω τους
το σημάδι της επιλογής.
Αφού κουραστείς να φυλλομετρείς
τις μαύρες σελίδες,
τότε να σπρώξεις απαλά
τα συρτάρια ένα ένα
μη τύχει κάτι και χαθεί,
μη τύχει κάτι και βγει.
Έπειτα κοίταξε καλά
το σύνολο της ύπαρξής σου.
Τίποτα δε παίχτηκε στα ζάρια.
Για δες πόσο έχει χτιστεί
με μαύρα και λευκά συρτάρια.
Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009
Έλενα Καραγιαννίδου-Σκοτεινά συρτάρια
Αναρτήθηκε από ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY στις 8:46 π.μ.
Ετικέτες Ποιήματα μου-ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΑ, ΠΟΙΗΣΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
8 ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΣΜΑΤΑ:
Καλή σου μέρα Έλενα - πόσο τα μαυρόασπρα χνώτα μας ταιριάζουν μ΄αυτά τα συρτάρια όπου φυλάγουμε πράγματα που έγιναν ένα με τη ψυχή μας και πόσο πολύτιμα είναι αυτά για μια νέα προοπτική υπό το φως των "ενεργειών" και "παρενεργειών" που (κατα)αναλώθηκαν στις παλιές μας αλλά οχι χαμένες πράξεις καί επιλογές ..
Χάρηκα που πέρασα από δω σήμερα για την πρωινή μου Καλή Μέρα!!
Σου αφήνω κάτι δικό μου, πού αβίαστα είρθε στή σκέψη μου .."..Τίποτα δεν ξεγίνεται κι΄ας είναι όλα αέρας. Ενας γλάρος το πέταξε και έμεινε το πέταγμα του"..(απο το "Τά μυστικα χνωτα")
Kαλημέρα BlueRose.
Tίποτα δεν πάει χαμένο, ούτε στην ουσία χάνουμε ποτέ.Χαρές, πόνοι, απογοητεύσεις όλα αυτά δομούν τον χαρακτήρα μας ώστε κάποτε να βγούμε ίσως λίγο σοφότεροι και καλύτεροι.
Σε ευχαριστώ που πέρασες και για τα καλά σου λόγια.
Μου άρεσε η λιτότητα και η αλήθεια του ποιήματος.
Καλημέρα, Έλενα.
Προσπαθώ πάντα η γραφή μου να είναι λιτή και με ευδιάκριτο νόημα, γιατί θεωρώ ότι τις περισσότερες φορές αυτή είναι η γλώσσα που συνομιλούμε με τον εαυτό μας, οπότε είναι αυτή που μας αγγίζει πιο άμεσα.
Χαίρομαι που σου αρέσει.
Καλό μεσημέρι Τόλη. Ευχαριστώ που πέρασες.
Όπως είπε και ο Νίτσε όσο ψηλώνει ένα δέντρο τόσο βαθύτερα ρίχνει τις ρίζες του.
Συνεπώς ζούμε στον κύκλο των άνω και κάτω άκρων μας.
Κάθε φορά που φέρνουμε στο φως λίγο απ΄το περιεχόμενο των συρταριών είναι το κέρδος μας και η αφετηρία για το νέο σάλτο.
Καλό απόγευμα, μ΄άρεσε το δέσιμο και η πυκνογραφή σου.
φιλί.
Λάτρης του Νίτσε όπως πάντα. Με αυτή τη λογική,ναι, είμαστε και τα άνω και τα κάτω άκρα μας. Το μέσα και το έξω μας. Τα φανερά και τα κρυμμένα.
Καλημέρα Κωνσταντίνε. Φιλί και από μένα.
"τότε να σπρώξεις απαλά
τα συρτάρια ένα ένα
μη τύχει κάτι και χαθεί,
μη τύχει κάτι και βγει."
λόγια απλά και τόσο αληθινά! με άγγιξαν...
καλησπέρα Έλενα!
απλο"ποίηση"
--------------
Καλημέρα.Όλοι έχουμε τέτοια συρτάρια, γι' αυτό και σε άγγιξαν αυτοί οι στίχοι.
Σε ευχαριστώ. Καλή συνέχεια.
Δημοσίευση σχολίου